Szczupak…bez wątpienia jedna z moich ulubionych ryb!
Uwielbiam łowić szczupaki i od wielu lat wyprawy w szwedzkie szkiery goszczą na stałe w moim corocznym, wędkarskim grafiku. Staram się odwiedzać naszych sąsiadów co najmniej kilka razy w roku wynajdując przy tej okazji coraz to nowe miejsca. W sezonie 2013 sprawy wyglądały jednak inaczej niż zwykle (na świat przyszedł wyczekiwany synek J) i mogłem sobie pozwolić tylko na jeden, w dodatku zaledwie kilkudniowy, wiosenny wypad. Dobrze, że udało się ugrać nawet to, bo jak już zdążyłem zapomnieć, „szalejący” w domu niemowlak dostarcza zajęcia 24 h na dobę. Koniec końców sprytne pertraktacje z piękniejszą połową zakończyły się zwycięstwem (dzięki kochanie!) i z niecierpliwością odliczałem dni do czerwcowego wyjazdu.
Z racji ograniczonego czasu, postanowiliśmy z Pawłem podejść do sprawy inaczej niż zwykle i tym razem zamiast z wygodnej przeprawy promowej, postanowiliśmy lecieć do kraju Wikingów samolotem. Musieliśmy w sumie zmieścić się w 5 dniach łącznie z podróżą, a więc odpadały wszystkie łowiska położone w dalszej odległości od lotniska, tak aby nie tracić czasu na długie dojazdy. Na szczęście południowa Szwecja, dobrze skomunikowana lotniczo z Polską jest zasobna w wody gdzie można sobie do woli połowić. Nie eksperymentowałem więc za mocno i po raz kolejny wybraliśmy się do szkierów Św Anny, które moim zdaniem są jednym z najbardziej „zaszczupaczonych” obszarów Szwecji. Lubię bardzo tę wodę bo jest tam pięknie i spokojnie, a poza tym byłem tam już tyle razy, że łowisko miałem dobrze rozpracowane. Ponadto te szkiery są stworzone do muchowych łowów (dużo płycizn z cudownie przejrzystą wodą), a szczupaki zamierzałem łowić tylko przy użyciu tej właśnie metody. Paweł, jak zwykle pozostał wierny łowieniu na „korbę”, ale może kiedyś namówię gościa aby spróbował muszki – otwiera się wtedy przed człowiekiem zupełnie nowy świat wędkarskich doznań… Tym bardziej, iż w przypadku wielu gatunków ryb (także szczupaków) dobry muszkarz łowi często znacznie więcej niż spinningista. Trudno w to z początku uwierzyć, ale nie raz się już o tym przekonałem.
Przygotowania w domu…przy łowieniu na muszkę pakowanie jest znacznie przyjemniejsze
Sprawy potoczyły się dalej bardzo szybko. Paweł zabukował bilety w liniach, które tylko z nazwy są tanie (dopłata za bagaż, dopłata za odprawę, dopłata za tubę z wędkami, itp.) oraz samochód na lotnisku Skavsta (jadąc tylko w 2 osoby wystarczy najmniejsze „jeździdełlko”). Ja natomiast zatroszczyłem się o wygodny domek nad samą wodą i dobrą łódkę, która jest według mnie absolutną podstawą jeśli na rozległych szkierach chcemy naprawdę się wyłowić. Owszem zdarzają się sytuacje, kiedy szczupaki stoją w zatokach „pod nosem”, ale z reguły trzeba ich poszukać i szybka, najlepiej wyposażona w GPS z ploterem łódź oddaje tu nieocenione usługi, bo czas tychże poszukiwań skracamy sobie do niezbędnego minimum. Dysponując jakąś małą łupinką wyposażoną w kilku konny silniczek, pole wędkarskich manewrów w szkierach będzie mocno ograniczone i takie rozwiązania, choć atrakcyjne finansowo, Wam odradzam.
Na Skavstę dolatujemy lekko po 12-tej. Krótkie formalności związane z wynajmem auta i już jedziemy sobie autostradą w kierunku zatoki Slatbaken (wewnętrzna część archipelagu Św Anny), gdzie spędzimy następne 4 noce. Szwecja wita nas cudowną, słoneczną pogodą, być może trochę nawet zbyt dobrą jak na wędkowanie. Ale co tam, nie będziemy się tym teraz przejmować – lepsze pełne słońce i upał (jest prawie 30 C) niż deszcz, którego na rybach po prostu nie znoszę. Po niespełna dwóch godzinach jesteśmy na miejscu.
Po dwóch godzinach podróży „lux”, jesteśmy nad Slatbaken….
Ach, jak dobrze być znowu w Szwecji!
Domek nie jest za duży, ale na 2 osoby jest w sam raz. Najważniejsze, że jest nad samą wodą.
Przez okno sypialni…
Wiosna, wiosna, wiosna ach to Ty!
Plan był taki, że dojeżdżamy na miejsce, szybki obiad, klarujemy sprzęt i na „wieczorowego” jeszcze zdążymy sobie złapać po szczupaku lub dwóch. Ale po raz chyba pierwszy od lat stało się inaczej – dobry obiad, butelka włoskiego wina i piękna pogoda nas totalnie rozleniwiły i o dziwo postanowiliśmy zostać ten pierwszy dzień w domku i po prostu pogadać jak na dobrych przyjaciół przystało – o rybach, dzieciakach, żonach, robocie… cóż, może po prostu się starzejemy i ta nieszczęsna pogoń za rybami przestaje mieć już takie znaczenie jak kiedyś?
Kolejne 3 dni jednak już nie odpuszczamy i sumiennie przykładamy się do łowienia. Schemat jest codziennie ten sam: wstajemy koło 7 –mej (nasze szczupaki nie biorą nigdy wcześnie niż przed 10-tą J) i pakujemy na łódź cały majdan. Z przykrością, ale i lekką satysfakcją patrzę tu na Pawła taszczącego trzy kije plus gigantyczna skrzynkę z gumami, jerkami i całą kupą innego żelastwa podczas gdy ja mam ze sobą jedną wędeczkę i ważące pół kilo pudełko z muszkami, a wszystkie potrzebne akcesoria mieszczą się mi się w kieszeniach kurtki. To naprawdę duża zaleta przerzucenia się na choć częściowo na muszkę.
Tak wyglądają przybrzeżne wody Bałtyku w południowej Szwecji, czyli szkiery.
Są piękne i kto jeszcze nie był, musi koniecznie pojechać tam na ryby.
Bardzo obiecujące, klasyczne niemal miejsce.
Zaraz na początku zacinam blisko metrowego szczupaka. Niestety spada po 5 minutach holu…
Trzeba jakoś przełknąć gorycz porażki.
Średniaczek ze szkierów Św Anny.
Pływamy codziennie dość daleko (20 – 30 km) w kierunku archipelagu Arkosund, bo ten obszar szkierowiska znam stosunkowo najsłabiej, a słyszałem od gospodarza, że jest tam wiele obiecujących miejscówek. A mnie zawsze korci aby zobaczyć co jest za następną wysepką. I rzeczywiście to był strzał w dziesiątkę. Szczupaki namierzamy szybko, przede wszystkim na nawietrznych stokach płytkich kamiennych raf. Co ciekawe są w takich miejscach bardzo zgrupowane i z jednego ustawienia łodzi, bez wyjmowania kotwicy łowi się czasami kilka, a nawet kilkanaście ryb! To dość nietypowe jak na ten gatunek. W klasycznych, trzcinowych zatokach ryb jest także dużo, ale nie są tak skupione (zatoki najlepiej obławia nam się więc w dryfie), a ryby są o oczko mniejsze niż na wspomnianych rafach. Sprzymierzeńcem okazuje się także pogoda – na niebie pojawiają się kłębiaste chmury na przemian ze słońcem, zaczyna mocno wiać, a czasem spadnie przejściowy deszczyk. Szczupaki uwielbiają taką pogodę, bo natleniona woda zmusza je do szybszego trawienia i częstszego jedzenia. Niestety, tym razem nie biorą ryby duże – mamy kilka odprowadzeń szczupaków przekraczających magiczne 100 cm, ale żaden nie decyduje się na atak. Za to takich w granicach 50 – 80 cm łowimy w te 3 dni grubo ponad setkę i zabawa jest przednia. Tym bardziej, że w czystej wodzie widać zdecydowaną większość brań.
Suszymy się nad ogniskiem po przejściu gwałtownej, ale krótkiej ulewy.
Typowy krajobraz w szkierach okolicy Slatbaken.
Nasz domek z perspektywy…
Zatoczka przy samym domku jest świetna w kwietniu i na początku maja (ryby zostają tu po tarle).
Kolejny dzień przed nami!
I dziś będzie właśnie tak.
Płytkie zatoczki Św Anny są stworzone do muchowania.
Wyspa kormoranów. W jej pobliżu nie ma żadnych ryb.
Rafy, rafki, rafeczki…w czerwcu to bankowe miejsca.
A takie zatoczki najlepsze są wczesną wiosną i bardzo późną jesienią.
Maluszek na muszkę.
Pod tym niepozornym brzegiem widzieliśmy 2 metrowe szczupaki. Niestety zupełnie nieaktywne.
Lunch time…nie samymi rybami człowiek żyje.
Takie widoki nigdy nie mogą się wędkarzowi znudzić.
Szybka i wygodna łódka to w szkierach podstawa.
Ups…chyba nie zdążymy zjeść przed burzą…
Po raz kolejny także mucha okazuje się znacznie skuteczniejsza od spinningu i choć Paweł jest świetnym, bardzo doświadczonym na szwedzkich wodach wędkarzem, dostaje tym razem tęgie baty. Szczupaki wyraźnie wolą wolno poruszającą się, zawieszoną w toni muszkę, a wszystkie gumowe opady i jerkowe podszarpywania mniej je w połowie ciepłego czerwca interesują. Największym zębatym wyprawy okazuje się gruba samica o długości 94 cm, która jak na złość bierze mi w największy deszcz (kiepskie zdjęcia) przy głębszej, kamiennej rafie graniczącej od brzegowej strony z płytką, trzcinową zatoczką. Nie był to jakiś nadzwyczajny okaz, ale tak silnego szczupaka dawno nie złowiłem. Hol na dość mocnej przecież, morskiej muchówce (klasa 9) trwał dobre 10 minut.
Największa ryba wyjazdu, gruba i bardzo silna. Niestety fotka słaba, bo lał deszcz.
Dlaczego większe nie biorą?
Na tej rafie złowiliśmy w pół godziny 17 szczupaków.
W takich miejscach trzeba ostrożnie pływać aby nie uszkodzić śruby.
Podwójna tęcza na horyzoncie!
Drugiego dnia biorą tylko takie…lepszy rydz niż nic.
Na gumkę też coś czasem „zażre”…
Dziś na lunch będą hamburgery.
80-tka na dużego streamera.
5 minut później bliźniaczy szczupak, ale nie jestem pewien czy to nie ten sam!
Krótki, ale grubasek. Takie lubię najbardziej.
Cztery, dobre dni w Szwecji mijają oczywiście w trymiga i zanim zdążyliśmy się obejrzeć byliśmy z powrotem na warszawskim Okęciu. Trochę krótko trwał ten wypad, ale udało się naładować „akumulatory” i po prostu odpocząć od codzienności. A o to przecież tak naprawdę chodzi.
Autor:Maciej Rogowiecki - z zamiłowania podróżnik, zawodowo organizator turystyki wędkarskiej w firmie Eventur Fishing. Artykuł został opublikowany w ramach współpracy pomiędzy jerkbait.pl oraz wyprawynaryby.pl
Kliknij tutaj by zobaczyć artykuł artykuł
np. twarde przynęty (różniste) + chwosty, frędzle, quasi-muchy, etc.
