TURKU 2019 - Fińska majówka

Moja tegoroczna wyprawa na szkiery Turku odbyła się w dniach 29-ty kwietnia do 5-ty maja i była to dla mnie inauguracja sezonu szczupakowego. Niestety plany, teoria i oczekiwania zniweczyły gwałtowne zmiany pogodowe. W dniu mojego przylotu w poniedziałek, temperatura powietrza wynosiła 15C (w nocy 10C) a już w czwartek 2C (w nocy -4C!) z przelotnymi opadami śniegu. Przyroda wzięła na przeczekanie ten powrót zimy …ryby też.
Nie padła metrówka (noooo może jedna?!)

 

 

Ilościowo też nie ma się czym chwalić więc stwierdziłem, że nie ma o czym pisać (przecież nikogo nie interesuje jak spakować sprzęt wędkarski do samolotu!?...jednak polecam prostokątną tubę z plastikowego kanału wentylacyjnego na wędki a multiplikatory super bezpiecznie przetrwają test wytrzymałościowy na lotniskach, spakowane w piankowe kalosze)

 

 

Jednak po kilku „wezwaniach do tablicy”, przemyśleniu tematu i podsumowaniu wspomnień doszedłem do wniosku, że nawet mało rybny wyjazd jest kolejnym cennym doświadczeniem, które może procentować w przyszłości.
Gdyby nie jazda samochodem z Warszawy do Gdańska (samochód został jak zwykle na przechowaniu u gościnnego i pomocnego Pawła (@Gawł) to 85-cio minutowy lot na „łowiska obiecanie” to chwila przyjemnego relaksu.

 

 

 

 

 

 

Kiedy po wyjściu z samolotu wita mnie Muminek oraz mój super gospodarz Marcin (@MarCinFin) to wiem, że zaczyna się kolejna przygoda.

 

 

 

 

Nie będę opisywał warunków w jakich byłem goszczony, bo musiał bym wkroczyć w strefę rodzinnej prywatności Marcina, ale zaręczam Wam … przekracza to wszelkie, ogólnie przyjęte standardy i normy oczekiwane przez wędkarzy. Za rodzinną atmosferę mogę tylko podziękować uroczej żonie Marcina i jego dwóm chłopakom (nawet kocica była dla mnie miła!)

 

 

No dobra, czas na przemyślane montowanie sprzętu

 

 

i jazda na ryby.

 

 

Wtorek, pierwszy dzień nie zapowiadający szokowych zmian pogodowych, wróżył raczej naprawdę dużo dobrego. Jednak już tego, pierwszego dnia, zaobserwowaliśmy ciekawe zjawisko. Obławialiśmy kolejne miejscówki, w których właściwie nic się nie działo a przecież jeszcze tydzień temu, ryby tam były i żerowały. Dotarliśmy wreszcie do kolejnej pozornie niczym nie wyróżniającej się zatoki… i woda się otworzyła. Szeroki pas wykoszonych lodem trzcin a przed nim woda zarośnięta zeszłorocznym zielskiem. Głębokość 40-120cm.
Wyjść ryb i kontaktów było sporo. Ryby brały super agresywnie wręcz prześcigając się do przynęty, dublety nie były niczym nadzwyczajnym.

 

 

Wymiarami nie powalały, ale większość mieściła się w normie forumowej.
Warunki wymuszały zastosowanie przynęt umożliwiających swobodne wędkowanie w tej „zaczepowej” wodzie. Już pierwszego dnia, zaprezentowaliśmy sobie z Marcinem nasze sposoby na uzyskanie jak najlepszych wyników. Jako, że zeszłoroczne „killery” nie dawały mi wyniku, zdecydowałem się na mniejsze przynęty (Pig Shad 15cm) na haku offsetowym

 

 

oraz spoon Rapala.

 

 

Wyjścia ryb do tych przynęt w płytkiej wodzie to prawdziwa radocha. Dość często łowię na te wabiki i wierzę w ich skuteczność, więc mam trochę doświadczenia, dzięki któremu właściwie nie mam spadów. Cała tajemnica polega w tym, aby powstrzymać się z szybkim zacięciem po braniu. Tak jak w przypadku łowienia na poppery, trzeba się powstrzymać aż do momentu poczucia masy ryby na wędce …uwielbiam to! Na bardziej otwartej wodzie łowiłem na bardzo płytko chodzący wobler twitchingowy. Przyznam, że sam byłem zaskoczony skutecznością.

 

 

I szło mi tak bardzo pięknie do czasu … kiedy się zachmurzyło!? Wtedy Marcin pokazał mi jak się łowi (ten stan utrzymywał się właściwie do końca mojego pobytu). Zgodnie z jego doświadczeniami w takich warunkach, najlepsza jest czerwona lub oliwkowo-złota guma z czarnym grzbietem …zapiął taką na agrafkę i po prostu zaczął łowić.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nie miałem takich „świnek” jak Marcin, ale wystarczyło, że po dłuższym czasie bez brania na moje przynęty, założyłem czerwonego Bandit Shad …i miałem szczupaka w pierwszym rzucie.

 

 

Na oliwkowego Pig Shada Marcin złowił największego szczupaka naszego wyjazdu - 86cm, który odprowadzał gumę z większej odległości i zdecydował się na agresywny atak pod sama łódką. Hol na „krótkim dyszlu” dał niezłą jazdę!

 

 

Wymienione wyżej przynęty obowiązywały i dawały ryby już do końca wyjazdu (choć próbowaliśmy i innych wabików w tym gum, które otrzymałem od Bartka „@shavt” do testów)

 

 

Tym razem nie dała ryby, ale mam pewność, że to tylko kwestia czasu bo guma świetnie pracuję nawet z lekkim dociążeniem.
Zaliczyliśmy również jezioro, w którym złowiłem w zeszłym roku szczupaka 105cm. Niestety bardzo mocny wiatr, a więc i wysoka fala uniemożliwiała swobodne i bezpieczne wędkowanie

 

 

a zeszłoroczne łowiska bez świeżego zielska były pustynią bez ryb. Jedynie miejscówki osłonięte od wiatru przyniosły kilka rybek.
O zmianie warunków niech świadczy fakt, że w jednej z pewnych miejscówek, w których jeszcze tydzień wcześniej Marcin łowił wiele szczupaków temp wody z 13C spadła podczas mojego pobytu do 7C! Tylko dzięki czerwonej gumie nie spłynęliśmy z tej zatoki o kiju.

 

 

W sumie możemy uznać za sukces, że ani razu nie zakończyliśmy dnia zerem choć w zeszłym, „lepszym” roku, tak się zdarzyło.
Po za największym szczupakiem, Marcin zaliczył największy przyłów … własny „tył” (sorki Marcin, nie wytrzymałem!!!)

 

 

Działo się!
Wraz z ze spadkiem temperatury powietrza a co za tym idzie również temperatury wody, malała aktywność i agresywność szczupaków. Wyraźnie widzieliśmy odprowadzanie przynęty do łodzi a w finale, spokojne odejście bez ataku, który jeszcze kilka dni wcześniej na pewno by nastąpił (na zdjęciach odprowadzenie oliwkowego Piga 20cm)

 

 

 

 

Dla mnie ten wyjazd to również okazja do przetestowania nowego sprzętu. Wędki w dwu składzie zakupione z powodu transportu samolotem: SG Skinny Water 231 do 180gr, SG WOODY 198 do 100gr, Dragon HM 69 Shooter Cast 240 14-42gr oraz multiplikatory: ABU Revo Beast 41, DAIWA Tatula 100HSL.
Tak na szybko powiem tylko, że jestem bardzo zadowolony. Zero problemów i super przyjemne doświadczenia praktyczne, co potwierdza również moją tezę, że nie tylko wędki za minimum 1000 i multiki za 2000 są gwarantem wyników i satysfakcji wędkarskiej. Przy okazji utwierdziłem się w przekonaniu, że nie dogaduje się z cienkimi i średnimi plecionkami 8X i ostatecznie wykreślam je z zastosowań w moich zestawach.
Tak więc podsumowując powyższy tekst (a jest to tylko ogromny skrót kilku dni łowienia), niby nic specjalnego się nie wydarzyło a jednak jest co analizować, wspominać i przemyśleć … jak to na rybach.
Marcinie, mój Kapitanie przyjmij jeszcze raz podziękowania za możliwość przeżycia kolejnej, świetnej przygody.

 

 

Na koniec kilka migawek ze szkierów Turku

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Widok Helu oznaczał, że to koniec tegorocznej majówki … prawie koniec. Pozostał jeszcze powrót samochodem po długim weekendzie do Warszawy.