Siedząc dzisiaj nad rzeką na niewysokiej skarpie , obserwowałem zbierające jętki lipienie.
Wędka jeszcze w nie złożona a ja już wiem, że będzie dobrze i poza wędrówką powinienem mieć zabawę z rybami.
No i zaczęło się to, za co niezmiennie doceniam te ryby, czyli kombinacje z wielkością, odcieniem dupki i tym podobne, żeby w końcu usłyszeć bulknięcie z jednoczesnym przygięciem wędki.
Pierwsze dwie jęteczki mogłem szybko schować z powrotem do pudełka, choć byłem pewien, że się wstrzelą. Dopiero mucha z tułowiem wykonanym ze stosiny z kapki rudego koguta przekonała ślicznie ubarwionego lipienia, który wyglądał niemal abstrakcyjnie w swych barwach, na tle mocno jeszcze zielonej moczarki.
Łowię jeszcze kilka niezbyt dużych ryb i nagle woda się uspokaja, przemierzam kolejne proste i zakręty wypatrując oczek, jednak poza maluchami chlapiącymi się na wodzie po kostki nic się nie pokazuje. Nie przepadam za krótką nimfą jednak postanowiłem na chwilę poszukać lipków bliżej dna i w toni.
Nie najgorszy był to pomysł, już w pierwszej głębszej rynnie czuję zdecydowane targnięcie sznurem, podnoszę kij a na końcu szaleje "fioletowy pióropusz" , nie dając się przeciągnąć bliżej. Lipień po kilku szalonych zrywach uspokaja się i łagodnie ląduje w podbieraku.
Znowu ta sama refleksja, jednak nie sposób nie zachwycić się pięknem tej delikatnej, wysmukłej ryby, chyba niewiele gatunków wygląda tak efektownie, zwłaszcza większe, czarne niekiedy jak smoła samce.
Trafia się jeszcze kilka ryb, jednak częste przewiązywanie zestawu, który ustawicznie trafia na zaczepy, jakoś mnie rozdrażniają, wracam więc do suchej. Lipienie chyba usłyszały moje myśli, bo rzeka znowu zaczęła wydawać charakterystyczne dźwięki. Co jakiś czas jakaś ryba podnosi się by zassać jęteczkę. W przygaszonym październikowym słońcu, w scenerii oblanych w czerwienie i pomarańcze liści jest to wyjątkowy spektakl, właściwie samo oglądanie jest już przyjemnością. Po coś jednak mam ten patyk w ręce 
, więc namierzam sobie lipka i po odpowiednim ustawieniu wykonuję kolejne rzuty. W krótkiej bystrzynie pod drugim brzegiem coś ładnego co kilkanaście sekund robi spore kółko na powierzchni, piąte może podanie i spora ryba zbiera efektownie jętkę.
Sznur tnie wodę a kardynał kopie mocno, trzymając się środka rynienki. Daje mu się wyszaleć, jeszcze kilka młynków i piękny, oblany fioletem samiec trafia do podbieraka. Mam spory kawałek drogi z powrotem, składam niespiesznie wędkę, idąc wzdłuż brzegu widzę jeszcze pojedyncze zbiórki i cieszę się w duchu, że rzeka ma się całkiem dobrze.
DSC01288-2_jzzpl.jpg 64.43KB
12 downloads
DSC01330-2_jzzpl.jpg 36.64KB
11 downloads
DSC01274-2_jzzpl.jpg 32.97KB
12 downloads
DSC01278-2_jzzpl.jpg 45.05KB
12 downloads
DSC01282-2_jzzpl.jpg 74.82KB
12 downloads
DSC01295-2_jzzpl.jpg 29.77KB
12 downloads
DSC01320-2_jzzpl.jpg 63.25KB
11 downloads
DSC01303-2_jzzpl.jpg 41.15KB
11 downloads
DSC01332-2_jzzpl.jpg 26.34KB
12 downloads
DSC01312-2_jzzpl.jpg 45.55KB
12 downloads
DSC01315-2_jzzpl.jpg 56.81KB
12 downloads
NOMINACJA DO KONKURSU "OPIS MIESIĄCA" 
Edited by bartsiedlce, 22 October 2018 - 10:58.
. Przed braniem stałem nad nim z pół godziny, co jakiś czas zbierał z powierzchni, ale moje muchy kompletnie olewał. Jednak w końcu nie wytrzymał i zgarnął chrusta 
. 42 cm, Szwecja, obrotówka "2".
