[remek]

Cześć,
Pomysł na niniejszy artykuł przyszedł mi do głowy ju�ź w trakcie wyjazdu. W zasadzie większą jego część nosiłem w głowie w dniu powrotu do kraju. Niekt�łre przemyślenia nie wiązały się bezpośrednio z myślą przewodnią, tj. sposobem na eksplorację nieznanego jeziora; eksplorację rozumianą jako identyfikację atrakcyjnego wędkarsko akwenu oraz jego poznanie w stopniu umo�źliwiającym celowe i skuteczne łowienie. Luźne refleksje zainspirowane tegoroczną wyprawą wydały mi się jednak na tyle wa�źne z punktu widzenia łowienia ryb w Szwecji w og�łle, �źe postanowiłem je umieścić w jego ostatnim rozdziale. Pokuszę się tak�źe o podanie w niej częściowej statystyki złowień i kr�łciutkie podsumowanie wyjazdu.

Zapraszam do lektury ostatniej ju�ź części serii Ani diabeł, ani głębina, czyli małym pontonem na du�źą wodę. Zapraszam oczywiście do dyskusji.

Pozdrawiam
Remek

[grubyzwierz]

Przyjemnie się czyta, gratuluję pięknego wyniku. Szwedzkie jeziora są naprawdę piękne i rybne, w przyszłym roku mam w planie odwiedzić je ponownie z namiotem i pontonem... Pozdrawiam.

[krzysiek]

To tak jak ja Namiot wraca do łask!

[Maynard]

Rewelacyjny cykl, kt�łry świetnie się czyta, gratulacje! Mn�łstwo konkretnych rzeczy i sporo �źywych opis�łw + fajne zdjęcia, czego chcieć więcej. W odniesieniu do mojego ograniczonego łowienia, trochę science-fiction.
Znam - jak sądzę - to uczucie, kt�łre opisujesz. Miałem tak po powrocie z pierwszego i drugiego samodzielnego �źeglowania. Wielkie zaaferowanie w trakcie i jakby przebłyski świadomości w międzyczasie, zazwyczaj przy wieczornym rozprę�źeniu. Wszystko docierało powoli i kotwiczyło się w głowie dopiero po powrocie i obejrzeniu zdjęć, film�łw. Z wędkarstwem mam tak, kiedy rewelacyjnie biorą, co zdarza się nieczęsto niestety, ale to inna skala, kiedy ja np. na przełowionej wodzie doświadczam urodzaju pasiastych 30tak�łw i cieszę się tą chwilą, ni�ź łowienie poniekąd ekstremalne, jakie nam przybli�źyłeś. Żerujące bolenie najsilniej wyzwalają we mnie taki instynkt. U mnie to taki trochę trans, jakby grać w filmie i oglądać go jednocześnie, znika chill a skuteczność staje się sprawą �źycia i śmierci (nie ryb, oczywiście) O to chodziło?
Ciekawy wątek o ponownym złowieniu tej samej ryby w kr�łtkim odstępie. Jak na wędce zachowywał się ten metrowy szczupak za pierwszym i za drugim razem?
W moich okolicznych wodach, będących pod du�źą presją, bardzo podoba mi się wizja wprowadzenia zasady, �źe im marniejsze wyniki, tym większa szansa na szał �źerowy i połowienie do b�łlu.

Dzięki, pozdrawiam!
Grzesiek

[krzysiek]

Z tą „percepcją rzeczywistości” to bywa r�ł�źnie Czasem świadomość, �źe zaczyna się wędkarskie święto, dociera do mnie w drodze, a czasem ju�ź na wodzie. Nie jest to jednak niczym niezmącona radość: zbyt du�źo na głowie, zbyt du�źo niewiadomych. Nie da się przewidzieć, co zastaniemy na miejscu, niezale�źnie od tego jak „cywilizowane” są okolice jeziora. Pierwszy faza odprę�źenia to zakwaterowanie/znalezienie dostępu do wody. Druga – to pierwsze konkretne brania. Ale jak zaczynają �źreć, to luz znika Dokładnie tak jak m�łwisz – jest to taki strzał adrenaliny, �źe tracisz kontakt z rzeczywistością, nie czuje się efektu wielu godzin i dni spędzonych na wodzie, braku snu, głodu, nie czuje się zmęczenia, zapomina się o baga�źu problem�łw, o codziennym �źyciu. Hol, haj, zejście, kolejny hol, haj, zejście… i tak w k�łłko.

Potem, po powrocie do kraju, do pracy, mam wra�źenie, �źe wpadłem w d�łł z g�łwnem, pełen po brzegi, kt�łry ktoś nakrył z g�łry deklem. Po seansie „prawdziwego �źycia” wszystko wydaje się jakieś takie miałkie, obce, bezsensowne… Kilka dni, �źeby się pozbierać do kupy, to takie absolutne minimum.

Co do tej głupiej i �źarłocznej metr�łwki, to nie pamiętam, jakoś tam walczyła, na ile mo�źe walczyć metrowy szczupak na szklaku i lince 30lb. Tzn. branie, efekt „worka cegieł” , kr�łtki i bezwzględny hol, szybkie podebranie. Efektem „worka cegieł” nazywamy branie ryby tak w granicach 100 lub więcej – wędka wygina się po rękojeść, a plecionka schodzi ze szpuli. Mniejsze sztuki nie wysnuwają linki, idą za łodzią – tak jest ustawiony hamulec. Fakt, �źe w ten spos�łb ryby słabo zacięte prawdopodobnie spadną, za to te, kt�łre dobrze za�źarły zatną się porządnie z większym prawdopodobieństwem. Łowię gł�łwnie z uchwytu, wolę się koncentrować na prowadzeniu łodzi – więc coś za coś.

W polskich realiach zasada kiepskich wynik�łw nie bardzo działa. Na mojej „przydomowej” wodzie – im marniejsze wyniki, tym… marniejsze wyniki. Przełom to nie jest kwestia godzin, czy dni, a raczej tygodni. Brania mają charakter okresowy – np. przez p�łł roku czeka się na pierwsze konkretne przymrozki… Przykład z naszego podw�łrka: wczoraj wr�łciłem z wycieczki wędkarskiej - w Polskę. Wyniki mizerne, choć na SE brałbym taką pogodę w ciemno i chętnie kogoś w dupę cmoknął, byleby nie była gorsza. Podobno nie bierze od dw�łch tygodni, łowiło się na początku października. I co ja - biedny �źuczek - mam zrobić, jak spędzam tylko 2 dni na wodzie? Chyba tylko modlić się o cud.

[Maynard]

W polskich realiach zasada kiepskich wynik�łw nie bardzo działa. Na mojej „przydomowej” wodzie – im marniejsze wyniki, tym… marniejsze wyniki. Przełom to nie jest kwestia godzin, czy dni, a raczej tygodni.

Raczej kwestia lat! Tak przekornie napisałem, bo oczywistym jest, �źe nieurodzaj metr�łwek w niekt�łrych moich wodach nie pozwala nawet zauwa�źyć szału �źerowego, gdyby występował r�łwno co 48h, w samo południe
Ja te�ź często dopiero w domu albo w drodze czuję, �źe za mało wypiłem, za mało zjadłem albo za daleko zaszedłem i jestem sp�łźniony delikatnie 2 godziny A potem sam do siebie: Co mnie tak nogi bolą? No tak, przez 10 godzin usiadłem dwa razy na pięć minut.
Powroty do rzeczywistości bywają bolesne, ale mo�źe to te�ź potrzebne momenty, by uświadomić sobie jak bardzo chce się pewnych zmian. Mo�źe jakieś da się wprowadzić, mo�źe nie tak trudno jak się wydaje? Mo�źe z korzyścią dla rodziny i dla naszych szaleństw.. Jazdę po szynach i trasę na pamięć łatwo sobie wdrukować, trudniej zmienić numer linii - takie mnie przemyślenia dopadają, kiedy czytam te wszystkie wspaniałe relacje z dalekich wypraw. Raz odczułem efekt worka z cegłami, przy pierwszym i jedynym moim tygodniu trollingowym, na 6 metrach, bach, kij w pałąk i linka szła r�łwno, z kilkoma kr�łciutkimi przerwami, a�ź nie puścił wadliwy krętlik. Sprawdziłem potem wieczorem kilkanaście sztuk jakie miałem luzem przy sobie oraz gotowe przypony i �źaden nie puściłby przy takiej sile hamulca jaką miałem (dość mocno, ale szpulka oddawała linkę płynnie). Do dziś rozmyślam, czy tam mo�źe była nienamierzona g�łrka z roślinnością, mo�źe, mam nadzieję.
Co do moich ostatnich rzecznych wynik�łw, to z podziwem oglądam zdjęcia Koleg�łw (znad Odry gł�łwnie), bo wołanie do patron�łw to jedyne co mi ostatnio pozostaje, wobec niemocy w odnalezieniu miejsc�łwek lub sposob�łw na ryby.

[krzysiek]

Ja po powrocie do Polski zawsze stwierdzam, �źe właściwie nie umiem łowić �źadnych ryb, za wyjątkiem karasi na kaczym stawku na naszym osiedlu, co z powodzeniem udaje się tak�źe mojemu 6-letniemu synowi (co więcej jak miał 4-5 lat te�ź sobie radził niezgorzej). Co – rozumując wprost – oznacza, �źe w czasie kilku- kilkunastu lat oduczyłem się tego i owego, zamiast podnosić poziom umiejętności i wiedzy. Wyniki m�łwią same za siebie, kiedyś łowiłem w Polsce więcej i bardziej regularnie.

Tak na powa�źnie to jestem rzadziej na wodzie. A u nas bez tego ani rusz. Coś za coś. Bo wolę raz na jakiś czas ruszyć się gdzieś dalej, ni�ź pałować co weekend. A jak mam jechać gdzieś w Polskę, to ju�ź mogę wydać parę PLN więcej (albo i nie) i opuścić granice ojczyzny – przynajmniej raz w roku. Choć musze przyznać, �źe rodzime klimaty często bardzo mi odpowiadają. Byłem ostatnio kila dni na Żuławach, połowiłem z pontonu, pospacerowałem kilka dni brzegiem Bałtyku, kt�łry był akurat gładki jak st�łł. Mo�źna się zakochać. Świe�źe powietrze, miły chłodek, cisza, kryształowa woda… Ale wyniki – raczej słabe. A szkoda, bo tam akurat łowię z ręki i – powiem szczerze – uwielbiam to.