Lefty's Deceiver - Edycja II, step 6 (#16)
tekst i wykonanie muchy: Joanna Pieślak
zdjęcia: Mirosław Pieślak
Ten wzór, to jeden z najpopularniejszych streamerów na świecie. Opracował go Lefty Kreh – ikona wędkarstwa muchowego. Z założenia była to mucha na striped bass-y, a z czasem okazała się kapitalna na wszystkie ryby drapieżne na świecie. Trwała, łatwa do podniesienia z wody, ładnie pracująca, dobrze imitująca ryby, a do tego stosunkowo prosta w wykonaniu, bez kosmicznych materiałów. Co ciekawe w Polsce nadal mało popularna. Pierwszy raz naszą uwagę na tą ciekawą muchę kilkanaście lat temu zwrócił Marek Kaczówka. Marek z powodzeniem łowił na nią sandacze, klenie i bolenie w wodach Wisły i Dunajca. Sporo eksperymentował, ale był przekonany, że mucha musi mieć zgodnie z recepturą 4 do 6 piór koguta w ogonie i skrzydło z bucktaila. Wtedy pracuje najlepiej. Możemy zawiązać ją w wersji pstrągowej, na małym haczyku nr 8, jak i w wersji dwudziestocentymetrowej na głowacice, tuńczyki i rekiny. Na sandacze i bolenie najlepsza długość to zwykle 7-14cm. Możemy dowolnie eksperymentować z kolorami – czarny, chartreuse czy różowy? Proszę bardzo. Biały z czerwoną bródką? Czemu nie. Ogranicza nas tylko wyobraźnia, a schemat wiązania pozostaje taki sam.
Potrzebne materiały
- Haczyk: Wizard 195 lub Akita 315 rozmiar: 4/0-8.
- Nić wiodąca: Uni Nylon Flat 210 den biała.
- Ogonek: Pióra koguta siodłowe, białe, Krystal Flash perłowy, Flashabou perłowe.
- Tułów: nić Uni Nylon Flat 210 den.
- Skrzydło: Biały bucktail.
- Grzbiet: Naturalny brązowy bucktail.
- Oczy: 3D Epoxy eyes lub Prismatic eyes, srebrne.
- Główka: Żywica światłoutwardzalna UV, przezroczysta.
Step – by- step
1. Mocujemy hak. Przywiązujemy nić.
2. Z kapki siodłowej koguta wybieramy 6 piór. Obrywamy puch. Przywiązujemy pióra z tyłu haka. Muszą być symetrycznie po 3 pióra z każdej strony, złożone zewnętrznymi powierzchniami do siebie ( muszą być „rozcapierzone”, a nie sklejone, mają się rozchodzić na boki).
3. Tułów lakierujemy, aby wzmocnić konstrukcję muchy.
4. Z każdej strony ogona mocujemy po dwa promienie krystal flash.
5. Podobnie postępujemy z flashabou.
6. Nawijamy tułów z nici wiodącej. Możemy podkleić go lakierem w celu wzmocnienia konstrukcji.
7. Z ogona jelenia- Bucktail'a wycinamy pęczek sierści i przywiązujemy go od góry haka.
8. Analogicznie przywiązujemy pęczek pod spodem haka.
9. Z ciemniejszej strony bucktaila wycinamy sierść na grzbiet muchy i mocujemy go.
10. Z nici wiodącej formujemy kształtną główkę. Zakończamy muchę finisherem. Naklejamy oczy.
11. Żywicą UV utrwalamy oczy. Formujemy z niej ładny kształt główki.
12. Gotowa mucha.
Na co warto zwrócić uwagę
- Bardzo ważne – pióra muszą się rozchodzić na boki!
- W mniejszych muchach stosujemy 4 pióra, w większych 6.
- Zagnijcie grot haka, jeśli nie musicie wyłowić wszystkich ryb z łowiska.
- Dodatkowe lakierowanie kolejnych etapów wzmacnia konstrukcję muchy.
- Kolory piór i bucktaila można dowolnie miksować i zestawiać!
- Bucktail – czyli ogon jelenia wirginijskiego ma włosy o różnej grubości i długości. Te bliżej nasady ogona będą krótsze i grubsze, te bliżej końcówki, zwykle dłuższe, cieńsze i miększe.
- To właśnie sierść nadaje objętości muszce, bez zwiększania jej wagi, a pióra koguta ładnie falują w wodzie.
- Zróbcie muchę w innych wariantach kolorystycznych. Zwłaszcza seledyn, czarny czy flagowiec robią kapitalną robotę nad wodą.
- Wzór świetny również dla spiningistów, prowadzony w zestawie ze spidolino, czeburaszką lub bocznym trokiem.
- Zazwyczaj nie stosuję żadnego dodatkowego obciążenia, główka z żywicy wystarczająco równoważy muchę, a przy łowieniu szczupaków dodatkowym obciążeniem jest metalowy przypon.
- Jak chcemy zrobić wersję szybko tonącą, dołóżmy lametę ołowianą na tułowiu, ciężkie oczy lub wolframowy koralik zamiast oczu.
- Wzór można wykonać również na tubie lub shanku.
. Jak nadejdzie zapatrzenie , to się poprawię 
.
