[Maciej W.]

Znów się uśmiechnąłem. Mój rekord to pięć godzin strugania jednego wobka. Fakt, że model wagi superciężkiej, ale rąk potem nie czułem. Za oknem nikt nie pogania, wręcz przeciwnie, więc do roboty. A wracając do ołowiu, zdecydowanie polecam zalewanie. Mniejsze dziury, świetne i równomierne rozmieszczenie ciężaru. Wystarczy kuchenna rękawica, łyżeczka do herbaty z ostrym czubkiem i oczywiście troszkę płomieni. Po kilku większych udało mi się zalać nawet siedmiocentymetrowe cieniutkie "żyletki". Śruciny by ich nie uruchomiły w wodzie.

[eRKa]

Takie żyletki pływały by znakomicie z samymi kotwicami.

 

Natomiast topienie ołowiu...sporadycznie można to robić, ale mało zdrowe zajęcie.

[Maciej W.]

Moje nie pływały. Po zalaniu ołowiem też je wywracało (mają sporą powierzchnię boczną). Ożyły po uzbrojeniu. Czasem drobny szczegół robi różnicę.

[Hesher]

Zalewanie ołowiem na hura bez odpowiedniego zabezpieczenia ja z kolei odradzam. Nie warto wdychać tego gówna, żeby zrobić kilka przynęt. Jedni mówią tak jak ja, inni, że w powietrzu "tyle tego lata" że to wszystko jedno. Dla mnie to jednak granica, której nie przekroczę bo jest tyle przyjemniejszych sposobów na zrujnowanie sobie zdrowia.