[kryst]

Moja ulubiona:



i zgadzam się z tym komentarzem: they should make this the fucking world anthem.

[Grego]

@kryst,
dzięki za przypomnienie Dire Straits; to mój ulubiony song wspomnianego zespołu. Cudnie zagrane, bardzo ładnie zilustrowane, choć dziś już trochę staroświeckie - nie ma skąpo ubranych lasek, złotych łańcuchów i hummerów. Jednym słowem - klasyka. Choć moim idolem jest ten kolo:

Ukochany utwór, a matka mojego znajomego pozwoliła mi zrozumieć co to jest prawdziwa zazdrość, opowiadając jak fantastycznie było słuchać na żywo, będąc na tym koncercie...
Pozdrawiam,

[kryst]

Pięknie napisane.

Młodszym Kolegom polecam także Purple Haze.

Ale, szczerze mówiąc, przykłady można mnożyć.

[Robert]

Jak widać klasyka nie = klasyczny ubiór. Jimi lubił się wystroić Zawsze wolałem go słuchać niż oglądać. Następców do dziś brak.

[Grego]

Quote

Jak widać klasyka nie = klasyczny ubiór. Jimi lubił się wystroić Zawsze wolałem go słuchać niż oglądać. Następców do dziś brak.

Fakt, że - zwłaszcza z dzisiejszej perspektywy - wyglądał zazwyczaj dość, hmmm, pretensjonalnie. Jednakże, ponieważ sam pogrywam na gitarze, lubię go oglądać; a w zasadzie jego palce na gryfie. Zgadzam się też, że następców nie widać, choć paru gości fajnie przebiera rączkami:

(najlepiej rozpocząć od 2min7sec) byłem na jego koncercie w naszym pięknym kraju. W tym samym czasie, 300km dalej, grał Gary Moore. To tak, jak by mieszkając w Olsztynie mieć cynk, że w jeziorze pod domem biorą same metrowe szczupaki, a w Radomiu za każdym rzutem wyciągasz bolenia... Dramat!!! Wybrałem metrówy
Zastanawiałem się też nad rockowym utworem wszech czasów. Mission impossible, chyba. Ale to z pewnością jeden z najpoważniejszych kandydatów:

Pozdrawiam wszystkich słuchaczy. Aha, Wesołych Świąt

[kryst]

Zawsze też można poszukać czegoś w dyskografiach Joe Satriani i Jon Anderson - wspaniałych gitarzystów. Ale to mogą być tylko moje preferencje.

[Robert]

Pisząc o braku następców chodziło mi o niepowtarzalny styl Jimiego. Tu chyba to najlepiej słychać ed
Gitarzystów znakomicie przebierających palcami oczywiście nie brakuje. Lista moich ulubionych była by spora. Ostatnio często sobie zapuszczam koncert nieśmiertelnego Jeffa Becka w Ronnie Scotts. W HD to uczta dla oczu i uszu
PS. King Crimson - stare dzieje. Schizofrenikiem za młodu testowałem wytrzymałość ścian w bloku

[Grego]

@kryst,
no właśnie załączyłem Satrianiego ; z technicznego, choć nie tylko - kocham blues'a, punktu widzenia wykozaczony jest też niejaki Joe Bonamassa; tu na pięknym klasycznym Gibsonie:

@Robert,
dokładnie zrozumiałem Twój przekaz i w pełni się zgadzam z opinią o niepowtarzalności. Dlatego też napisałem, że niektórzy obecni gitarzyści są nieźli technicznie; to całkiem co innego, niż bycie prekursorem. Crimsonów też słuchałem za młodu, ale sądzę, że niektóre rzeczy są ponadczasowe (Hendrix, King Crimson, Pink Floyd, Bach, Pergolesi etc., etc...).
Pozdrawiam,

[kryst]

@Grego,

Powtórzyłem Twoją propozycję, aby dać młodszym Kolegom szansę poszukać , bo warto.

Ja też poszukałem i w starych kasetach, z lat 80-tych, odnalazłem nagrania gitarzysty, którego bardzo lubiłem - Eric Johnson: .
Mieszkałem wtedy w Londynie (86 - 92) i nie udało mi się nadgonić zaległości (czego nie słyszałem w PRL), a ciągle pojawiały się nowości.
Teraz już nie śledzę nowości, stary jestem i wolę posłuchać tego co znam.

A tu składanka: p;list=MLGxdCwVVULXc76jna1LByPr89Iegs5nIJ&index=1

Jest czego posłuchać, oj jest!

[Robert]

Ja mówił Himilzbach w Rejsie, lubię tylko te piosenki które znam

[MaleX]

Quote

Ja mówił Himilzbach w Rejsie, lubię tylko te piosenki które znam

Robert, to chyba był inżynier Mamoń (Maklakiewicz).
Podobno za jarmarkowy wygląd Hedrixa odpowiedzialna była jakaś pani, później spotykał się z nią Miles Davis, co zresztą widać na jego fotkach z tamtego okresu . Szkoda, że tym dwóm dżentelmenom nie udało się nagrać płyty, a przymiarki już były.
Inspiracje repertuarem Hendrixa (tym bardziej piosenkowym) słychać u Kravitza i nawet coś mu tam nieźle wychodziło, choć ja zawsze wolałem oryginał .
Dzięki za przypomnienie Becka! Satriani dobry, lubię The Extremist, ale większość gitarzystów-wirtuozów ma problemy z zapleczem, czyli reszta muzyków bardzo przeciętna, są tylko tłem a nie motorem napędowym.

[Robert]

To ta pani pewnie była przechodnia, zwana taktownie muzą Tu Jimi obejmuje, ciekawa muzę. Może to ta?

[MaleX]

Może;). Opowiadał o niej Davis w książce Ja, Miles, niestety książkę pożyczyłem i nie sprawdzę jak się nazywała, niewątpliwie musiała być wyjątkowo inspirująca , no i zrewolucjonizowała garderobę Davisa, hehe. Książkę gorąco polecam, kawał historii jazzu i okolic, niedawno było wznowienie.

[Robert]

Prawdopodobnie chodzi o Kathy Etchingham. Nosiła się dosyć pstrokato. Ta z teledysku to drugi biegun, gustowna asceza. I love it

[Grego]

@Kryst,
klify Eryka są ekstra - mój ulubiony utwór tego gościa; jak widać nie mielibyśmy kłopotu we wspólnym słuchaniu muzyki
A przy okazji wątku aparycyjnego - EJ dość zabawnie wyglądał na koncercie G3 z Satrianim i Vaiem; taki grzeczny gimnazjalista w słuchawkach...
@Robert,
też mam rys Mamoniowy w słuchaniu muzyki; dlatego np. jako, że przypomniane tu All Along the Watchtower usłyszałem po raz pierwszy w wykonaniu Hendrixa, to inne wersje - łącznie z oryginałem Dylana - do mnie nie przemawiają. Jimi zrobił to najlepiej i tego się będę trzymał i to jest słuszna koncepcja
Pozdrawiam,

[kryst]

EJ zawsze dla mnie wyglądał jak nauczyciel muzyki ze szkoły średniej (amerykańskiej).

Stroje innych ..... Czy pamiętacie naszych wykonawców w żabotach, koronkach, itp.? Rolą artysty bardzo często jest szokować lub wyróżniać się. Ich muzyka sama się obroni i oddzieli ziarno od plew.

[Robert]

Kryst, poruszyłeś skomplikowany temat. W tym tekście, że się lubi to co się zna jest głęboka prawda. Ja bym to rozszerzył do - każdy lubi to co mu się podoba, jednym Milles innym Doda
Jak czasem zabieram kogoś na ryby i jest zmuszony słuchać tego co mam na karcie to ma problem Z muzyką jest trochę podobnie jak z rybami. Kto łowił 20-30 lat temu wie jak wyglądają rybne wody. Kto miał szczęście dorastać w czasie rewolucji muzycznych też miał szczęcie bo wie co dobre. Reszta wychowana na prymitywnej papce, będzie do śmierci słuchała w swoich samochodach, umpa, umpa. Niestety okres Woodstock miał swoją ciemną stronę. Była nią ta lewicowa propaganda którą na wtłaczano i to ze zgniłego kapitalizmu. Ciekawe, co? Hippisi, komuny, bunt przeciw tradycyjnym wartościom to część tej ideologii. Na szczęście

[Zanderix]

A mnie wspomnienień młodzieńczych lat 80 - przywołał współczesny BRANDON FLOWERS - niekoniecznie Best of Best ale miła nuta.

PZDR
Zanderix

[Robert]

Arek, to Ty młody siusiek jesteś

[Zanderix]

Quote

Arek, to Ty młody siusiek jesteś

a DZIĘKUJĘ BARDZO DZIĘKUJĘ za komplement
i takim pragnę być na zawsze