Cały dzień za nim łaziłem, a może nawet cały sezon sandaczowy.. Było już późno, kilka minut przed zmrokiem, wędka już woblerowa, długa, troszkę miękka.., jeszcze kilka rzutów gumą przed nocnymi łowami. Metoda warszawska nie jest moja ulubioną.., no ale tym kijem. Branie nastąpiło w chwili gdy guma znajdowała się na samej górze, później mocne targnięcie, docinam, ale pewnie jak zwykle za słabo. Ryba nie ma zamiaru wyjechać pod powierzchnię, choć nie cyrtolę się z nią, ściągam ją z dużej odległości, jestem już w połowie dystansu, myślę sobie - trzeba ciebie zobaczyć, raz do góry i piękne wiry zwiastują ładną sztukę, drugi raz i ...
RYBA SPADA.
PS. No cóż takie jest wędkowanie, dzisiaj rano już mi przeszło
