O, jaki ciekawy temat! Rozpracowywanie nowych łowisk szczupakowych jest kwintesencją mojego łowienia ostatnimi laty. A że „rozgryzłem” kilka jezior od 400 do 3500ha, to coś niecoś mogę Ci w tej materii doradzić.
Po pierwsze tylko trolling. Jeżeli na wodzie brak jest „miejsc charakterystycznych” (piszę w cudzysłowie , bo górka wychodząca np. z 30m ba 20 to też miejsce charakterystyczne), to łowienie tam ryby z ręki będzie bardziej przypominało przysłowiowe szukanie igły w stogu siana, niż metodyczne, celowe działanie. Po drugie – musisz się zastanowić/sprawdzić na czym szczupak żeruje. Jeżeli w jeziorze występuje toniowy białoryb (coś a’la sielawa) to – przy braku „miejsc charakterystycznych” będzie Ci łatwiej. Jeżeli żre np. okonia – to (na takiej wodzie, moim zdaniem) – będziesz skazany na dłubanie ryby po płyciznach, takich 5-8m, co dla mnie osobiście jest raczej mniej atrakcyjne.
Wstępne rozpracowanie takiego – niewielkiego w sumie – zbiornika, powinno zająć nie więcej niż 2-3 dni pływania, pod warunkiem że:
- dzień pływania to raczej 15-20h na wodzie niż np. 5h,
- masz silnik, GPS, echosondę,
- dozwolony jest trolling na więcej niż jedną wędkę,
- dysponujesz sporym arsenałem różnorodnych normalnych (czytaj: dużych) przynęt,
- ryba jest aktywna, żeruje i daje się łowić.
Sporo tych zastrzeżeń, ale niestety – bez spełnienia tych warunków droga do sukcesu będzie trudna, żmudna i długotrwała.
Standardowo pływanie zaczyna się od brzegów i kolejne kursy robi się po co raz głębszej wodzie. Niezastąpiona w tej materii będzie wiedza naszych kolegów zza wielkiej wody, gdzie trolling jest równouprawnioną metodą połowu. Ich wiedza jest usystematyzowana i ugruntowana – sporo się można nauczyć. Ja zaczynam łowienie od przynęt pracujących na głębokości 3,5-5m imitujących płotkę, sielawkę, okonia. Początkowo pływam po wodzie około 6-7m, szczególnie jeżeli w danej wodzie nie spodziewam się toniowej drobnicy. Jeżeli biorą duże szczupaki, to nie ma dylematu – łowię właśnie tam. To będzie oznaczało, że szczupak w tym zbiorniku żeruje na okoniu, płoci i tym podobnych rybach. Jeżeli biorą małe szczupaki lub nic nie bierze, schodzę na głębszą wodę, ale z tymi samymi wabikami. Jeżeli ryba jest aktywna, wabie chodzące na głębokości kilku metrów (przeciętnie ok. 4m) będą łowiły i na wodzie 10 i na wodzie 15 metrów. Jeżeli po zejściu na wodę 7-10 metrów są brania ładnych ryb, to prawdopodobnie nie trzeba szczupaków szukać w toni i w zasadzie wodę mamy rozpracowaną. Szukasz burt i górek o tej głębokości i obławiasz do bólu. Szczupak będzie tam prawdopodobnie żerował jw., tj. na okonio-płociach i „w ten deseń” przynęty należy mu podawać. Jeżeli nadal biorą małe lub nie ma brań, to na razie nie płynę głębiej, tylko zakładam głębsze przynęty, penetrujące toń na głębokości 6-9m. Są to głównie woblery tonące; raczej nie lubię pływających SDR-ów, bo mono obciążają kij i maja nerwową pracę. Do niedawna nie lubiłem żadnych SDR-ów, ale to już przeszłość. Jeżeli nadal nie ma brań lub ryby są małe – to nie ma wyjścia, trzeba płynąć na głębszą wodę. Ale obławianie również powinno być systematyczne – szukaj wszelkich wypłaceń, choćby to było wyniesienie dna z 40 na 30 metrów i za Chiny Ludowe nie sięgniesz przynętą na jakąś sensowną głębokość. Jeżeli dno będzie się miejscowo wynosiło na jakieś 10-15 metrów, to trafiłeś na bankówkę, gdzie na brania możesz liczyć praktycznie przez cały dzień. Moja rada – na głębokiej wodzie używaj przynęt imitujących smukły białoryb, w długości w przedziale 18-30 centymetrów. Osobiście – nie eksperymentuję. Używam sprawdzonych woblerów 3-4 producentów.
Tyle w kwestii systematycznego obławiania. A teraz kilka tipów.
- Jeżeli ryba jest aktywna, warto obławiać wodę i płytką i głęboką przynętami, które pracują na głębokości nie większej niż 4-5 metrów. Jeżeli masz brania na wodzie 10 metrów – ok. trzeba korzystać z chwili, ale warto czasem zrobić „skok w bok” i spłynąć na głęboką wodę, szczególnie wieczorem i o świcie. Wynik może być mile zaskakujący.
-Na granicy dnia i nocy duże ryby mogą żerować nie tylko w toni tuż pod powierzchnią, ale również na ekstremalnie płytkiej 1-2 metrowej wodzie, pod warunkiem, że sąsiaduje ona z głębią. Jest to najprawdopodobniej uwarunkowane migracjami drobnicy (które z kolei zależą od natężenie światła, fali, migracji planktonu, etc.)
- Mamy pełnię lata i kolory naturalne mogą nie prowokować ryb tak jak wiosną czy wczesną jesienią. Warto od czasu do czasu przeczesać łowisko jakimś „tigerem” lub „redheadem”. Z mojego doświadczenia wynika, że ten pierwszy może być strzałem w dziesiątkę, kiedy jeszcze nie zrobiło się jasno, lub zaczęło się ściemniać („oczojeb” będzie bardziej widoczny), a ten drugi może być bardzo skuteczny w czasie intensywnego żerowania.
- Warto upewnić się (nauka z ostatniej wyprawy do SE), czy w Twoim jeziorze nie ma łososiowatych, ale musisz im dać szansę, na szczupakowe wabie raczej się nie przyłowią (no chyba że jest to Whitefish 13DR albo FMAG14). Popływaj w ciche wieczory z delikatniejszym sprzętem delikatnie pracującym wobkiem, który schodzi na głębokość 1-2m i z drugim, który idzie na głębokości 3-4m. Może nie będziesz musiał sobie zawracać głowy szczupakami
Słowo w kwestii bezpieczeństwa: okolice zaporówki wyglądają na górzyste, a to oznacza, że może się tam szybko i paskudnie rozwiać, a na prostce także rozbujać. A to oznacza, że powrót może się okazać trudny i niebezpieczny, albo wręcz niemożliwy (choć do brzegu – z racji małej szerokości – zawsze dopłyniesz). Ja bym się na Twoim miejscu rozejrzał za silnikiem. Tym bardziej, że całodzienny trolling na wiosłach będzie wyczerpujący; szczególnie pontonem – nie lubią psia juchy trzymać kierunku.
Na koniec dwa zdania o tym, na czym znam się najmniej – tj. o sandaczach. Te ryby ciężko Ci będzie sięgnąć z trola bez DR-a. Myślę, że realną szansę na kontakt z nimi będziesz miał tylko z ręki – na górkach, przy skalnych ścianach, etc. – wszędzie, gdzie coś ciekawego dzieje się z głębokością. A może warto ich będzie poszukać wieczorami, na najpłytszej wodzie? Tu chyba powinni się wypowiedzieć bardziej doświadczeni koledzy.
A już tak zupełnie poza konkursem: fajna woda, głęboka i czysta. Myślę że by mi się spodobała
Pozdrawiam,
krzysiek
PS. Na śmierć zapomniałem o dwóch słowach nt. echosondy. Otóż od tego roku, zainspirowany rozmowami z kolegami Bajzim i Krisem23, zacząłem częściej traktować echo jako narzędzie do lokalizacji i identyfikacji ryb, a nie tylko określania głębokości, ukształtowania i materiału dna. Echo oddaje nieoceniony usługi przy poszukiwaniach drobnicy (ważne jest, na jakiej głębokości się ona znajduje), ale także szczupaków, które udaje się niejednokrotnie złowić w ten sposób z napłynięcia, na „upatrzonego” . Duże żerujące zębate rysują się jako potężne krechy, skierowane do góry pod kątem 30-45 st. Bardzo ważna jest też rola, jaką echo odgrywa w wyszukiwaniu termokliny. Pamiętaj, że żerujące ryby stoją najczęściej nad nią, a nie pod nią. Czasem jednak termoklina jest niemożliwa do identyfikacji (czy to oznacza, że nie występuje?) co mogą potwierdzić na podstawie tegorocznych doświadczeń 4 osoby, korzystające z dwóch różnych urządzeń.
To chyba tyle na początek. Jeżeli miałbyś pytania szczegółowe – wal śmiało. Ciężko tak z biegu napisać o wszystkim, bo nie wiem, co jest dla Ciebie istotne.
