(...) Programowe przeciązanie zestawu kompensuje niedostatki techniki rzutu muchowego.(...)
Kardi
Są rady, które można i warto zastosować, ale są też takie, które zahaczają o gust wędkarza. Przeciążanie wędek muchowych właśnie do tej kategorii należy. Nie pierwszy raz czytam na forach o rzekomych niedostatkach rzutowych ludzi, którzy lubią przeciążyć zestaw. Oczywiście nie ma takiego wzoru, że każdy kto przeciąża zestaw rzuca gorzej od tego co zestawu nie przeciąża.
Ogólnie wolę wędki slow i mod-slow, niż fast czy mod-fast, a kupując przez internet różnie to bywa z tymi opisami kijków. A gdy już mam czasem fasta (zwykle niezbyt długo), to po przeciążeniu już takim superfastem nie jest i mi to pasuje
Lubię jak blank dostaje po [
słownictwo] i tyle. Czy to podczas rzucania czy holowania ryb. Staram się dobierać zestaw tak, aby wyraźnie czuć ładowanie się kija. Praktycznie na granicy mocy rzutowej, ale nie przekraczając jej - i wtedy gdy jestem tuż przed tą granicą, jest fajna katapulta. Każdy doświadczony łowca morskich troci, który musi ciepnąć daleko muchą potwierdzi to, że rozsądne podejście tuż pod granicę mocy daje rezultaty wypierdzielenia zestawu hen, hen... osobiście lubię też tak czynić na mniejszych odległościach.
Poza tym lubię (znowu mamy gust, być może inny niż Twój, ale to nie przeszkadza żyć nam bez zarzucania sobie czegokolwiek) aby poławiane ryby wyginały mi kija po rękojeść. Nie jedna ryba na miesiąc, tylko 10 ryb na jednym wypadzie. Dla mnie np. hol lipienia na kiju który ugina się w 10% to po prostu porażka (osobista, nie ogólna) w dobraniu zestawu - z mojego, sensualno-filnego punktu widzenia.
W ogóle więcej ryb łowię rzucając z przyczajki na mały dystans, tak na spina jak i na muchę. Nie wiem dlaczego, być może dlatego, że procentowo mamy wtedy więcej odcinków prowadzenia gdy mucha nurkuje i się wynurza.
Poza tym lubię w wędkarstwie trochę bajania, koloryzowania, metafizyki i mistyki. Dla mnie wędkarstwo muchowe nie jest dążeniem do doskonałości technicznej, tylko do zlania się z przyrodą i zestawem. Dostający po [
słownictwo] blank dale mi większą satysfakcję rzucania i holowania ryb i raczej nie zrezygnuję z tej przyjemności, nawet gdybym miał być w czyiś oczach wędkarzem nie umiejącym rzucać.
Poza tym... teraz jestem wędkarzem forumowym, ale kiedyś zanim założyłem rodzinę i byłem geologiem, a nie programistą, to łowiłem bardzo dużo. Naprawdę testowałem wiele dobrych rad i nie wszystkie mi podeszły, choć były to rady z założenia i teoretycznie lepsze.
Każdy powinien przejść swoje i wiele rzeczy wypróbować na sobie samym. Później się może okazać, że jeden łowi te same ryby w tym samym łowisku na szpadę, a drugi na krowi ogon, jeden daje za lekką linkę, inny akurat, a jeszcze inny przeciąża - i tak to już jest. Trudno mówić tutaj o prawdach obiektywnych. Można raczej uczciwie mówić o fizycznych zachowaniach poszczególnych, wypróbowanych zestawów i już. Ale już takie określenie jak rzucało mi się dobrze, albo rzucało mi się źle może się zmieniać od człowieka...
O jednym nie możemy zapominać.
Z punktu widzenia fizyki, człowiek też jest elementem zestawu muchowego. Mięśnie w ręce, długość kości, wielkość ręki, wysokość człowieka... jest to tak złożony model, że lepiej czasami porzucać wędkami i linkami kolegów i w końcu powiedzieć: O, z tym jest mi dobrze.
I Kardi - bez obrazy. Twoje uwagi są bardzo cenne, ale warto pamiętać o pewnych możliwych odstępstwach. Ja już stary chuj jestem, 33 lata, kilkanaście lat na muchę... nie chce mi się robić niczego na siłę.
Pozdrawiam serdecznie
Krzysiek
Mój sposób to ciagle doskonalenie techniki rzutu-oj brakuje jeszcze niemało brakuje 
,,oraz stosowanie zestawu który w danych warunkach jest możliwie delikatny,choc gwarantuje szybki hol-różne typy szurów wf i mocne przypony.Użycie Aramid Steel(próby na razie w pl-bardzo udane)pozwala wyeliminować agrafki i kretliki.Kiedy jesienia pobierałem krótkie nauki u Artura Banachowskiego zdałem sobie sprawę,ze to głównie technika ,a nie wysublimowane kształty głowicy decydują o odległosci rzutu.Pozdrawiam -Bugajski
