Czytam z wielkim zainteresowaniem. Jednak tam gdzie najczęściej łowię, na lenia nie ma szans, topienie szczytówki raczej nie wchodzi w rachubę, szorowanie po dnie-zapomnij:) rzuty na "pałę" też zapomnij.
A najbardziej ucieszyło mnie stwierdzenie "wszystko jest do ogarnięcia".
I teraz poproszę o wskazówki, jak ogarnąć takie klimaty. Rzeczka nizinna śr. gł. 1,5m. Głównie kleń 20-40cm.
Linki z kołowrotka dużo nie rozwinę i wszystko trzeba ogarnąć z ogołoconego brzegu.
Mógłbym odpuścić takie odcinki, ale to nie w moim stylu:) Intuicyjnie podchodzę od ogona i próbuję nawet na odcinku 1m z krótkim przyponem podać jakąś mokrą. Nie stosuję nimf, zestawu ze skoczkiem a lubię łowić mokrą.
Jakaś podpowiedź? Pochylicie się nad tematem?
na zestawie pstrągowym (grubym co prawda) jazda była niewyobrażalna. Ryba mogła uciekać jedynie w górę lub dół rzeki, co raczej jest zrozumiałe. I to robiła, ale jak; wyobraźcie sobie taką rybę jak ucieka w dół i w ciągu kilku sekund jest za drugim zakrętem (w miejscu brania jest kilka zakrętów) a wy trzymacie kij na wyciągniętej ręce ze szczytówką wycelowaną w niebo. Natomiast żyłka próbuje skosić te dwumetrowe pokrzywy porastające brzegi, biegniecie więc za rybą i zaraz za zakrętem mijacie się, bo ona postanowiła popłynąć w górę. Na kiju luz, nie wiadomo ryba jest jeszcze czy już jej nie ma, jeeest - szybko się o tym przekonujecie jak zwoje żyłki z wiechciem ściętych pokrzyw przelatują wam koło głowy. A potem nagle luuuz i cisza, tak jakby nic się nie wydarzyło 
