[woblery z Bielska]

Nic, tylko delektować się, obracać w palcach, omiatając promykiem zachodzącego słońca i boże broń łowić.

Łowić, łowić, łowić!

Za dużo serca w nie włożyłem, by bezczynnie w pudełkach zalegiwały. 

Cały sens ich istnienia to pomoc w przechytrzeniu ryb. Oby jak największych i jak najczęściej

[Franc]

Witaj Janusz

dziękuje bardzo woblerki doszły są super

[Andrzej Stanek]

Cześć

 

Woblery dotarły, BARDZO DZIĘKUJĘ za sumienne wykonanie zlecenia (sprawy formalne załatwię do jutra). Kilka słów o wobkach - podoba mi się ich forma, malowanie, solidność. Niby takie same w kształcie, malowaniu a jednak znacząco różne. W ten sposób odbieram prawdziwe rękodzieło, podobnie jak wahadła P.N. Powłoka żywiczna sprawia wrażenie szyby kuloodpornej co dobrze wróży na kamienie i skały Dunajca. Generalnie to mam odczucie, że są to moje złote strzały na tegorocznej imprezie głowacicowej. Świadomie nie wstawiam fotek by nie zapeszyć a zarazem odpowiednio uhonorować Twoją pracę. Liczę na kadr z zaciśniętą na wobku paszczą Królowej a na pewno foty w klimacie Dunajca i Pienin. Zapomniałeś tylko o "okoniku" a był taki szykowny...    Pozostaje kwestia uzbrojenia - na pewno Gamaki nr 4 lub 2, jakaś sugestia...

 

Pozdrawiam

 

Andrzej Stanek

[woblery z Bielska]

Andrzeju.

O okoniu - zapomniałem

Ostatnio strasznie dużo pozapominałem. Przez trzy noce z rzędu spałem po trzy, a raz - prawdziwa rozpusta ​ - aż cztery godziny. Po "trzydniówce" wróciłem do domu tak przemęczony, że poniedziałek pamiętam jak przez mgłę. Jeszcze we wtorek "nie byłem sobą". Cóż, z przykrością stwierdzam, że nie jestem już nastolatkiem. Choć z drugiej strony, te pryszcze, wahania nastroju i inne dolegliwości dojrzewania

Okonia doślę przy najbliższej okazji. 

Natomiast co do zdjęć - mam mieszane uczucia. Kadr z głowatką, najlepiej okazową, złowioną na mojego (teraz już Twojego) woblera - bezcenne. Liczyłem na zdjęcia wykonane przez prawdziwego fachowca, więc nie zrobiłem własnych. No i teraz wszyscy, którzy czytają ten wątek muszą uwierzyć na słowo, że woblery "mogą się podobać"

Na słowo, bo nieprędko (zlot) będą mieli szansę je zobaczyć.

Trzymam kciuki, by "złote strzały" pomogły Ci w przechytrzeniu Królowej.

[Piotrek Milupa]

Też czekam na zdjęcia Andrzeja, choć jest szansa że szybciej je zobaczę na własne oczy

Czekam też niecierpliwie na moje, choć jest jeszcze czas

[Andrzej Stanek]

Moje już uzbroiłem. Sprawdzę na Dziećkowicach jak pracują, może trafię głowatkę... 

Latem było ich sporo, niektóre pływały toples... 

[Karol Krause]

Prędzej Andrzej trafisz uchatke       

No i nie skromnie zaznacze że i ja czekam     choć pokornie bo kolejka jak pod Pewexem w stanie wojennym    

Cierpliwość popłaca a i jest na co czekać bo i wyrób zacny

[Franc]

Dzięki Januszek

wabiki listonosz przytaszczył , same CUDA

Pozdrawiam

[Bartol]

Janusz a jaką będzie długość tych wobków na Głowę?

[woblery z Bielska]

10 cm + kilka milimetrów. Najmniejsze zgodne z regulaminem

[woblery z Bielska]

Postanowiłem pokazać krok po kroku powstawanie woblera "głowacicowego". Zawarte w tym pokazie przykłady należy brać jako inspiracje do własnych poszukiwań, a nie dosłowną instrukcję "jedynie słusznego podejścia". Wobler wykonany wg tej metody sprawdzi się nie tylko przy połowie głowacicy, ale również wytrzyma spotkanie z sumem czy innymi dużymi drapieżnikami.

 

Kroki: 1, 2, 3 - wobler głowacicowy  

 

Wszystko zaczyna się od analizy, jakiej wielkości i wagi ma być przynęta. Założyłem sobie zgodne z regulaminem ważnym na Dunajcu i Popradzie "min.10 cm", waga około 16 gramów (15 do 17), pływający. Narysowałem kształt przyszłego woblera, oczy, skrzela, linię boczną. Dokonałem poprawek. Kształt prototypu przeniosłem na karton. Porównując do innych woblerów zbliżonej wielkości określiłem, że jego szerokość powinna wynosić około 15 mm. Wziąłem więc deskę o szerokości 8 mm i wyciąłem z niej dwie połówki przyszłego woblera.  1.JPG   89,56 KB   122 Ilość pobrań

 

Kolejnym etapem jest wykonanie stelaża. Wobler ma służyć do połowu sporych ryb na mocnym sprzęcie, więc musi spełniać ostre kryteria wytrzymałościowe. Drut, w zależności od swej plastyczności nie powinien być cieńszy niż 1 mm, a może być nawet grubszy od 2 mm. Jeśli zastanawiasz się, czy Twój drut będzie OK, wykonaj prosty test. Żyłka 0,40 lub plecionka o wytrzymałości około 30 kg (mocniejszym sprzętem nikt raczej na tego woblera łowił nie będzie, a jeśli nawet, to kotwice nie wytrzymają), żyłka lub plecionka przymocowana do przedniego oczka, tylne oczko umocowane na stałe (imadło, gwóźdź w desce, inny patent ) i ciągniemy aż do zerwania linki. W czasie tego testu oczko nie powinno ulec odkształceniu. Jeśli się wygnie, drut jest zbyt miękki. Należy zastosować mocniejszy.

Drut, jakkolwiek mocny by nie był, nie może we wnętrzu woblera się odkształcić. Końcówki oraz miejsce pod kotwicę brzuszną wymagają wzmocnienia. Można skręcić drut, lub zastosować omotkę.   2.JPG   66,03 KB   184 Ilość pobrań

Omotkę wstępnie wzmocniłem "kropelką". Dojdzie jeszcze żywica, ale wszystko po kolei

 

Kolejnym etapem jest zaznaczenie miejsca do frezowania rowków na drut   3.JPG   72,85 KB   197 Ilość pobrań

 

Nie można zapomnieć o zrobieniu miejsca na ołów  4.JPG   107,05 KB   156 Ilość pobrań

 

Cdn.

[Manniek66]

Czekamy na dalszą część ) 

[Piotrek Milupa]

Janusz super instruktarz, nie mogę doczekać się dalszego ciągu

[makamba]

Janusz , wszystkich tajemnic nie zdradzaj bo "licho nie śpi" i jeszcze za jakiś czas będziemy znajdywać w sklepach podróbki Twoich wobków z napisem Jaxon (np Jaxon z Bielska    ) albo jeszcze innym.  

Wstaw jakąś fotkę sabotującą.

Użytkownik makamba edytował ten post 19 wrzesień 2013 - 19:11

[woblery z Bielska]

Janusz , wszystkich tajemnic nie zdradzaj bo "licho nie śpi" i jeszcze za jakiś czas będziemy znajdywać w sklepach podróbki Twoich wobków z napisem Jaxon (np Jaxon z Bielska    ) albo jeszcze innym.  

Wstaw jakąś fotkę sabotującą.

To mam nie zdradzać, że zamiast ołowiu używam zdobyty za południową granicą C4 z zapalnikiem?

Dobra, nie zdradzę

[Krystekwolf]

To mam nie zdradzać, że zamiast ołowiu używam zdobyty za południową granicą C4 z zapalnikiem?

Dobra, nie zdradzę

Janusz lepiej jak odpala rybsko a nie przynęta

[woblery z Bielska]

Kroki: 1, 2, 3 - wobler głowacicowy   - c.d:

 

Sklejam obie połówki. Oczywiście ze stelażem i obciążeniem w środku. Sklejam w najprostszy możliwy sposób - klej błyskawiczny na całą powierzchnię grzbietową jednej części i dociskam drugą.

Voila. 

Następnie kładę przyszły wobler "na plecy" i zalewam mu brzuszek żywicą. Ja używam do tego celu żywicy poliestrowej, PLUS 720 NOVOL. Można nieomal dowolnie eksperymentować z utwardzaczem i osiągnąć od bardzo wolnej (czas żelowania <sieciowania> 10-12 godzin), po kilkuminutową błyskawicę. Żywica jest bardzo płynna, nieomal jak woda i znakomicie wsiąka we wszystkie zakamarki. Dlatego też warto woblera położyć na worku foliowym, by uniknąć niespodzianki związanej z wyciekiem. Żywicą zalewam "nie do pełna" i czekam około 2-3 godziny. Aż przestaje śmierdzieć. Styren zawarty w żywicy jest jej największą wadą, raczej nie polecam prób w mieszkaniu. 

Dla pewności klej cyjanoakrylowy (rzadki) spaja linię łączącą obie połówki na brzuchu.

Następnie stawiam woblery "na baczność" i zalewam żywicą oczka mocujące. Do dozowania żywicy używam zawsze strzykawki "piątki", a teraz dodatkowo grubej igły w celu precyzyjnego podania. Na koniec zawsze czyszczę narzędzie( ) rozpuszczalnikiem Nitro. Mam w słoiku około 1 cm rozpuszczalnika przeznaczonego tylko do tego celu. Gdy po pewnym czasie pojawiają się w nim "farfocle ;)" zlewam miksturę do innego słoika, odpadowego. Uzbieranie pełnego półlitrowego odpadowego do utylizacji trwa ponad rok (w moim przypadku), a koszt to kilka zł. Nie warto wylewając do kanalizacji czy "gdzie bądź" niszczyć środowiska.

Po godzinie (wpierw sprawdzam w pojemniczku, w którym rozrabiałem żywicę czy już zastygła) obracam woblera głową w dół i powtarzam czynność zalewania oczka.

 

Dlaczego tak sobie "utrudniam życie"? Przecież można zalać obie połówki żywicą osobno, poczekać aż trochę zgęstnieje i złożyć je razem. Jest szybko i prosto. I tylko jedno "ale". W mojej metodzie nie ma praktycznie żadnych wycieków (trochę doświadczenia i staranności) i drewno jest wszędzie o jednakowej twardości. A to będzie miało kapitalne znaczenie w kolejnych etapach.

 

Teraz już tylko szpachla na brzuch i przyszły wobler jest już w jednym kawałku, wewnętrznie mocny i spójny.   5.JPG   93,75 KB   127 Ilość pobrań

 

Można rozpocząć wstępny, mechaniczny etap obróbki. 

 6.JPG   75,08 KB   158 Ilość pobrań  7.JPG   86,06 KB   126 Ilość pobrań

 

C.d.n.

 

[madpaw]

Janusz fajny instruktaż, Czasami też używam motek, no i te dwie połówki sklejane razem, jest to wg mnie best of teh best. pozdrawiam

[joker]

Kiedy pierwszy raz pomyślałem o robieniu woblerów z połówek, od razu wiedziałem, że nie chcę obrabiać kształtu na klocku z umiejscowionym w nim stelażem. Tak jak to widzę o ciebie. Podziwiam twoją cierpliwość w takim struganiu. Ja nie dał bym rady nadążyć ostrzyć noża, który niechybnie lądowałby na wystającym drucie. 

[konktenbit]

Zastanawiam się nad słojami w desce. Z tego co widać, materiał to balsa a wtedy słoje w poprzek, a nie wzdłuż, powodują że korpus jest bardzo słaby. Ogonek bez większego wysiłku można wygiąć aż pęknie.

 

Chyba że to tylko na potrzeby instrukcji to już się nie czepiam .

 

Konrad